نامِ زهرا که کوثرِ عشق است            هـمـسرِ او دلاورِ عـشـق است
مـجـتــبـی از ســلالــۀ بــاران            به حسینش که آخرِ عشق است

دامـنـش گـر که باغِ زینب شد            کـربـلایـش چـراغِ زیـنب شـد
خـطـبه‌های نـفـیـس و قـرّائش            شـام و کـوفـه سـیاقِ زینب شد

ای تـو بــانــوی آب و آئـیــنـه            مِـهـرِ جـانت بـهـارِ هر سـیـنه
بـه تـولای هـمـسـرت حــیــدر            الـفـت مـن به تـو ز دیــریــنـه

بـاغِ دامن چـه پُـر ثـمـر داری            یـازِده گــل تـو از پــدر داری
شـبِ قــدر و نــزولِ قـــرآنـی            که ز اســرارِ آن خــبـر داری

مصحفِ نوری و علی نـوری            گر چه انـسانی و ولی حـوری
تـرجــمـانِ تـبـارک و یـاسـیـن            تو به عـالـم شهـابِ مـنـشوری

اسـمِ تـفـضـیـلِ حـق تعـالی ایی            فـاطـر و فـاطـمـه و زهـرایـی
لـیـلـة الــقـدر و سِـرِّ اَسـرائـی            دخــتــری از تـبــارِ دریــایــی

فـاطـمه یعـنی بر عـلی جوشن            شـمـعِ او تـا اِلَـی الاَبـد روشن
فــاطــمـه مـرهــمِ دلِ حــیــدر            وصفِ زیـبـاتـرین گـلِ گـلشن

آسـمـان غـرقِ در تـمـاشـایـت            آب و آئـینه مـست و شـیـدایت
اذنِ جنّت فـقـط رضای توست            قـرعۀ عـشق به نـامِ زیـبـایت!